คนสร้างสุข

ด้วยสถานการณ์การระบาดของโรคติดเชื้อไวรัสโคโรน่า 2019 (COVID – 19) มีแนวโน้มการแพร่ระบาดที่เพิ่มมากขึ้น และประเทศไทยอาจเข้าสู่การระบาดในระยะที่ 3 โดยองค์การอนามัยโลกได้ประกาศให้การระบาดของโรคดังกล่าวเป็นภาวะฉุกเฉินทางสาธารณสุขระหว่างประเทศ รัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุขโดยคำแนะนำของคณะกรรมการโรคติดต่อแห่งชาติ จึงได้ประกาศให้โรคติดเชื้อไวรัสโคโรน่า 2019 (COVID – 19) เป็นโรคติดต่ออันตรายตามพระราชบัญญัติโรคติดต่อ พ.ศ.2558 โรคติดเชื้อไวรัสโคโรน่า 2019 (COVID – 19) ได้สร้างการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ของโลก เปรียบได้กับการทำสงครามโลกครั้งที่ 3 ซึ่งเป็นสงครามระหว่างคนกับไวรัส คู่ต่อสู้ที่จับต้องไม่ได้ มองไม่เห็น และปราศจากรูปแบบการรบตามตำราที่ผ่านมา หากผลกระทบที่รุนแรงที่สุดที่เกิดขึ้นในช่วงแรก คือ การบริการสุขภาพที่ต้องปรับตัว ไม่เพียงแค่การดูแลรักษาสำหรับโควิด-19 หากระบบสุขภาพทั้งมวลกลับต้องเปลี่ยนแนวทางการบริการ เนื่องจากเกิดข้อจำกัดต่าง ๆ เช่น การอยู่บ้าน การเว้นระยะห่างทางกายภาพ  อีกทั้งมีผลกระทบต่อเนื่องถึงวิถีการดำเนินชีวิตประจำวัน การทำงานของประชาชนทุกคนอย่างเลี่ยงไม่ได้ ส่งผลกระทบต่อภาคเกษตรกรรมและอาหาร มีการกักตุนอาหาร ร้านค้า ร้านอาหาร ตลาด ปิดให้บริการ โรงงานหยุดประกอบกิจการ การขาดแคลนแรงงาน ประชาชนตกงาน มาตรการกักกันโรคส่งผลกระทบต่อการทำงาน และการขนส่งและกระจายผลิตผล ไปจนถึงผู้บริโภคไม่สามารถเดินทางได้โดยสะดวก การมีอาหารไม่หลากหลาย ในขณะที่ผู้มีรายได้น้อยและคนตกงานไม่มีเงินพอที่จะซื้อหาอาหารได้อย่างเพียงพอ ไม่สามารถเดินทางกลับภูมิลำเนาหรือเดินทางออกนอกพื้นที่ได้อย่างสะดวก และชุมชนก็ไม่ได้เตรียมตัว ไม่ปรับตัว จนเกิดการระบาดของโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 (COVID – 19) ระลอก 2 ในสภาวการณ์เช่นนี้ พวกเราทุกคนต้องเรียนรู้ในการปรับตัวและวางแผนต่าง ๆ ให้ทันต่อเหตุการณ์ อย่างไรก็ตาม ไม่ใช่เรื่องง่ายที่ทุกคนจะสามารถปรับตัวได้ สิ่งสำคัญคือการเรียนรู้ที่เกิดขึ้นในปัจจุบันจะช่วยให้เราได้โอกาสในการเตรียมตัวรับเหตุการณ์ฉุกเฉินที่จะเกิดขึ้นในอนาคต
บ้านปุโรง หมู่ที่ 2 ตำบลปุโรง อำเภอกรงปินัง จังหวัดยะลา โดยมีครัวเรือนทั้งหมด 275 ครัวเรือน มีประชากร จำนวน 1,015 คน เพศชาย 507 เพศหญิง 508  ประชากรส่วนใหญ่นับถือศาสนาอิสลาม ร้อยละ 100 เปอร์เซ็น ประกอบอาชีพ เกษตรกรรม ร้อยละ 80 อาชีพค้าขาย ร้อยละ 15 และอาชีพอื่นๆร้อยละ 5 บ้านปุโรงเป็นอีกหนึ่งหมู่บ้านหนึ่งที่ได้รับผลกระทบจากการระบาดโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 (COVID–19) โดยตั้งแต่ต้นปี 2564 ทำให้มีแรงงานกลับมาจากมาเลเซียจำนวน 50 คน จาก 40 ครัวเรือน และบ้านปุโรง มีกลุ่มออมทรัพย์เพื่อการผลิต มีสมาชิก ทั้งหมด 50 ราย มีเงินสัจจะออมทรัพย์ ในกลุ่ม ประมาณ 30,000 บาท โดยการส่งเงินสัจจจะ เดือนละ 50 บาท และมีการออมเพิ่มด้วย จุดอ่อนด้านกรรมการขาดความรู้และความเข้าใจแนวคิดของการตั้งกลุ่ม ส่วนด้านสมาชิก ด้านสถานที่ทำการ และด้านการบริหารจัดการ ด้านโอกาสในการพัฒนาที่ขาดกระบวนการมีส่วนร่วม และยังไม่เห็นความสำคัญของการจัดตั้งกลุ่มออมทรัพย์เพื่อการผลิต ที่อยู่บนพื้นทีฐานของการช่วยเหลือกัน จนเงินไม่จนน้ำใจ และลดต้นการซื้อสินค้าอุปโภคบริโภค อีกทั้งการรวมกลุ่มออมเงินแล้วให้สมาชิกกู้ยืมเป็นทุนที่ปราศจากดอกเบี้ย หลังจากการระบาดของโรคของโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 (COVID – 19) ระลอกแรกคลี่คลาย ประชาชนยังคงใช้ชีวิตเหมือนเดิม มีภาวะหนี้สิน นอกระบบ โดยการยืมเงินคนในชุมชนและญาติ เถ้าแก่ในชุมชน ส่วนในระบบจะมีการกู้เงินกับธนาคาร ใช้เงินเป็นต้นทุนในการทำเกษตรกรรรม ในพื้นทีไม่มีการปรับเปลี่ยนและเตรียมพร้อมในการดำรงชีวิตหากมีการระบาดระลอกใหม่ขึ้นมา จนกระทั้งมีการระบาดระลอก 2 ทำให้กลุ่มเกิดความตระหนัก ให้ความสำคัญในการจัดการ การดำรงชีวิตประจำวัน จึงมีความคิดที่จะจัดการให้ชุมชนและครัวเรือนไม่มีเงินออมในการดำรงชีวิตอย่างเพียงพอ ได้วิเคราะห์ศักยภาพของตนและกลุ่มออมทรัพย์เพื่อการผลิตไปสู่ลดการพึ่งพาสังคมภายนอก
ทางกลุ่มออมทรัพย์เพื่อการผลิตบ้านปุโรง จึงมีแนวคิดที่จะให้สมาชิกกลุ่มออมทรัพย์เพื่อการผลิตมีรายได้และความมั่นคงทางด้านอาชีพ ด้วยการเสริมทักษะการพัฒนาศักยภาพของสมาชิกกลุ่ม เพื่อให้กลุ่มออมทรัพย์ มีการพัฒนากลุ่ม และสามารถส่งเสริมการออมให้กับครัวเรือน และส่งเสริมให้สมาชิกในชุมชนเกิดการรวมตัวกันพัฒนา สร้างกลุ่มอาชีพ เพื่อช่วยลดค่าใช้จ่ายครัวเรือน ส่งเสริมความร่วมมือและสร้างความสามัคคีในชุมชนต่อไป