คนสร้างสุข

09.30น.-10.00น. ลงทะเบียน

10.00น. อาหารพร้อม และมาชี้แจงกิจกรรมที่จะทำกันครั้งนี้ โดยคณะทำงานโครงการ และผู้เข้าร่วมโครงการช่วยกัน เรื่องหนี้สินและจัดการแก้ปัญหาหนี้สินเพื่อส่งเสริมและคุยกันจะจัดกิจกรรมเรียนรู้ การนำวัสดุในครัวเรือนแลผลผลิตทีมีในชุมชน มาเพิ่มมูลค่าให้ครัวเรือน

12.00น. พักรับประทานอาหาร

13.00น. หนี้การศึกษาของบุตร เช่น ส่งลูกเรียนเอกชน หนี้จากผลผลิตตกต่ำ เกิดจากสภาพดินฟ้าอากาศ หนี้ใช้จ่ายฟุ่มเฟือย เช่น ซื้อโทรศัพท์ ซื้อรถยนต์ และหนี้การพนัน หนี้ที่เกิดจากการใช้ในครัวเรือน เช่น การที่ราคาผลผลิตตกต่ำ รายจ่ายมากกว่ารายได้

บันทึกผลการพูดคุยวันนี้ผู้รับผิดชอบโครงการและเจ้าหน้าที่จากสหกรณ์ ได้เล่าให้ฟังสถานการณ์หนี้สินของคนไทยและภาคใต้ ดังนี้
ในช่วงปี 2557 – 2558 ระยะเวลา 2ปีที่ผ่านมา ระดับหนี้ครัวเรือนของไทยปรับตัวสูงขึ้นอย่างต่อเนื่อง จนก่อให้เกิดความกังวลว่าหนี้ที่เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วอาจจะสร้างปัญหาต่อระบบเศรษฐกิจได้ โดยพบว่าระดับหนี้ครัวเรือนของไทยเพิ่มขึ้นจากปี 2554 ที่ร้อยละ 70.4 ต่อ GDP เป็นร้อยละ 82.3 ต่อ GDP ในปี 2556 และหากพิจารณาในมิติของแต่ละครัวเรือนแล้ว ก็มีแนวโน้มสูงขึ้นอย่างสอดคล้องกัน อย่างไรก็ตาม การวิเคราะห์ฐานะการเงินของครัวเรือนไม่สามารถพิจารณาด้านหนี้สินเพียงอย่างเดียว แต่จะต้องวิเคราะห์ด้านรายได้ การออม สินทรัพย์ สาเหตุการก่อหนี้ และความสามารถในการชาระหนี้ประกอบด้วย จึงจะสามารถวิเคราะห์ได้ว่าปัญหาหนี้ครัวเรือนไทยเข้าขั้นวิกฤติหรือไม่ทั้งนี้ หนี้ครัวเรือนที่มีแนวโน้มสูงขึ้นเป็นปัจจัยเสี่ยงต่อเสถียรภาพเศรษฐกิจและการเงินได้ โดยเฉพาะในช่วงเศรษฐกิจชะลอตัวอย่างในปัจจุบันย่อมกระทบต่อรายได้ของภาคครัวเรือน ทาให้การบริโภคและความสามารถในการชาระหนี้ลดลง จนอาจกลายเป็นหนี้ที่ไม่ก่อให้เกิดรายได้ และส่งผลกระทบต่อเสถียรภาพของระบบสถาบันการเงินและเศรษฐกิจมหภาคได้ในที่สุดดังนั้น จะเห็นว่าปัญหาหนี้ครัวเรือนเป็นปัญหาสาคัญที่ไม่ควรมองข้ามตั้งแต่ปี 2554 สัดส่วนครัวเรือนที่เป็นหนี้ของภาคใต้อยู่ที่ระดับร้อยละ 47.3 ลดลงจากร้อยละ 54.8 ในปี 2552 เนื่องจากราคาสินค้าเกษตรสาคัญของภาคใต้อย่างยางพารา และปาล์มน้ามัน ปรับตัวสูงขึ้นมาก ส่งผลให้รายได้เกษตรกรเพิ่มสูงขึ้นอย่างชัดเจนต่อมาปี 2556 สัดส่วนครัวเรือนที่มีหนี้กลับปรับเพิ่มขึ้นอีกครั้งมาอยู่ที่ระดับร้อยละ 48.1 เป็นผลจากการชะลอตัวของเศรษฐกิจ และส่งผลต่อพวกเราโดยตรงคือ ราคายางพาราตกต่ำ ทำให้มีหนี้สินเฉลี่ยต่อครัวเรือนเพิ่มขึ้นถึงระดับ 134,893 บาท

1. ผู้เข้าร่วมโครงการ80คน
2. มีการยอมรับกันมากขึ้นเพราะผู้เข้าร่วมกิจกรรม กล้าบอกหนี้สินของตนเอง กล้าเปิดเผยปัญหาซึ่งกันและกัน โดยจะให้คนอื่นร่วมวางแผนในการลดค่าใช้จ่ายที่เกินความจำเป็นที่ฟุ่มเฟือย
3. มีการร่วมกันแลกเปลี่ยน และหาทางออกในการลดค่าใช้จ่ายในครัวเรือน เช่น ค่าเสื้อผ้า ค่าโทรศัพท์ ค่าบุหรี่ ค่าหวย ก็ให้ลดในการจ่าย เพราะเป็นสิ่งที่ไม่จำเป็นมากเท่าไหร่
4. มีแนวทางการบริหารจัดการหนี้ระดับครัวเรือน

แนวทางการลดหนี้และบริหารจัดการหนี้ครัวเรือน
จากการพูดคุย ประชาชนให้ความเห็นตรงกัน ว่า เราควรบริหารจัดการหนี้ มีแนวคิดดังนี้

1) หาแหล่งรายได้ที่หลากหลาย เป็นการลดการพึ่งพารายได้เพียงแหล่งเดียว การมีรายได้ที่หลากหลายเป็นการกระจายความเสี่ยงจากการสูญเสียรายได้จากแหล่งใดแหล่งหนึ่ง และทำให้ครัวเรือนยังคงมีความสามารถในการชาระหนี้ได้ดี
2) การลดค่าใช้จ่ายที่ไม่จำเป็น เป็นการสร้างวินัยทางการเงิน โดยเริ่มต้นจากการทำบัญชีครัวเรือน ซึ่งทำให้สามารถลดทอนค่าใช้จ่ายฟุ่มเฟือยและนำเงินส่วนที่เหลือมาชำระหนี้สินของครอบครัวได้
3) การสร้างวินัยในการออม หากครัวเรือนมีการออมและสะสมความมั่งคั่งเพียงพอต่อการใช้จ่ายในยามจำเป็นจะสามารถลดการพึ่งพาการกู้ยืมได้

4) การไตร่ตรองก่อนก่อหนี้ โดยพิจารณาถึงความจำเป็นในการก่อหนี้ และไตร่ตรองให้รอบคอบว่าหนี้ใดก่อให้เกิดประโยชน์ในอนาคต และลำดับความสาคัญของการก่อหนี้ก่อนการกู้ยืม ซึ่งทำให้ครัวเรือนสามารถบริหารหนี้ได้อย่างมีประสิทธิภาพ

กลุ่มแกนนำ/ประชาชนทั่วไป/ผู้เข้าร่วมโครงการ

การไม่เข้าใจของแกนนำบางคนถึงการทำกิจกรรมนี้ จะมีผลกับการลดรายจ่ายอย่างไร

ไม่มี

ไม่มี