คนสร้างสุข

ใช้เยาวชนเดินเรื่องผู้ปกครองสนับสนุน จากเวทีค่ายครอบครัวอบอุ่น ทำให้เกิดการยอมรับและตกลงกันที่จะมอบให้เยาวชนเป็นคนเดินหน้าในงานที่เหมาะสมกับกลุ่มวัยและกลุ่มผู้ใหญ่จะเดินตามและสนับสนุนในกิจกรรมที่ถูกต้องเหมาะสม

ศูนย์เรียนรู้เรื่องการทำปุ๋ย/ปลูกผักปลอดสารพิษในโรงเรียน

พัฒนาสู่กองทุนปุ๋ยชุมชนภายใต้การบริหารจัดการของกลุ่มเยาวชน

จากการที่มีการเข้าค่ายครอบครัวอบอุ่น ทำให้เยาวชนของแต่ละครอบครัวได้มีโอกาสพูดคุญทำกิจกรรมร่วมกันสนิทกันจึงได้รวมกลุ่มกันจัดตั้งเป็นกลุ่มเยาวชนสีขาวเยาวชนกลุ่มนี้จะไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับสิ่งเสพติดและอบายมุข มีจำนวน 10 คน หลังกลับจากค่ายกลุ่มนี้มีแนวคิดที่จะนำน้องๆในโรงเรียนและในชุมชนเข้าร่วมกลุ่มเพื่อช่วยกันดำเนินการเชิญชวนเรียกร้องให้เด็กและเยาวชนสีเทาลด ละ เลิกสิ่งเสพติดและอบายมุขซึ่งขณะนี้กำลังดำเนินการอยู่

กลุ่มเยาวชนสีขาวในชุมชนที่ประกอบด้วยหัวโจก/ภาพถ่าย

ขยายเครือข่ายให้ครอบคลุมกลุ่มเยาวชนในชุมชน

ศูนย์เรียนรู้เรื่องการทำปุ๋ย/ปลูกผักปลอดสารพิษในโรงเรียน

โรงเรียนบ้านแหลมยางนา

รุ่นพี่ๆขยายและถ่ายทอดให้เด็กรุ่นน้องๆเพื่อให้ได้ประสานการดำเนินงานอย่างต่อเนื่อง

สมาชิกชุมชนมีการออกกำลังกาย เกือบทุกวัน เช่น การเดิน การเล่นฮูลาฮุก การเล่นฟุตบอล วอลเล่ย์บอลของเยาวชน

ลงติดตามได้ในพื้นที่สนามโรงเรียนและศูนย์เรียนรู้หมู่บ้าน

ศูนย์ออกกำลังกายด้วยเครื่องมือบริหารร่างกายในร่ม

สมาชิกชุมชนส่วนใหญ่บริโภคอย่างถูกต้องปลอดภัย ใส่ใจในการซื้อสินค้าด้วยการสังเกตุวันหมดอายุ รูปร่างของบรรจุภัณฑ์ที่ปลอดภัย รวมทั้งปลอดภัยจากสารเคมี

ในครัวเรือนและจากการสอบถาม

มีสมาชิกชุมชนที่สามารถลด ละ เลิก เหล้า บุหรี่ การพนัน ได้ส่วนหนึ่ง มีการมอบเกียรติบัตรเป็นบุคคลต้นแบบ อาทิ นายโกศล  ณ พัทลุง/นายสำราญ  พัฒนาขา/นายวิมล  เจริญสุข เป็นต้น  ลุงสำราญ เล่าให้ฟังว่าเดิมสูบบุหรี่และดื่มเหล้าแต่หลังเหตุการณ์ลุงเลิกได้หมด ลงมีอายุ 80 ปี แล้วแต่ลุงยังแข็งแรงและสามารถทำสวนได้อยู่

ตัวบุคคลและภาพถ่าย

บุคคลต้นแบบสามารถขยายเครือข่ายคนต้นแบบเพิ่มขึ้น

ป้าหมายของเรายังคงมีความภาคภูมิใจในน้ำหมักป้าหมายที่สามารถช่วยเหลือภาวะเจ็บป่วยได้ อาทิ และสามารถเป็นแหล่งเรียนรู้การทำน้ำหมักเพื่อสุขภาพมีคณะจากหลายพื้นที่เข้ามาแลกเปลี่ยนเรียนรู้ทั้งในและนอกจังหวัด

นางธิดารัตน์  สังข์ช่วย หรือป้าหมายแหลมยางนา

พัฒนาสู่ศูนย์เรียนรู้ภูมิปัญญาท้องถิ่นและสมุนไพร

1.เรื่องน้ำอุปโภคและบริโภคที่มีเพียงพอในชุมชน
2.เรื่องการลดการใช้สารเคมีการเกษตร 70 % มีการลดการใช้ปุ๋ยเคมีและยาฆ่าแมลง ใช้สารอินทรีย์ทดแทน

1.เรื่องน้ำเมื่อสองปีที่ผ่านมาแหลมยางนาเป็นพื้นที่แห้งแล้ง แต่ปัจจุบันมีน้ำอุปโภคบริโภคที่เพียงพอ เนื่องจากจากการวิเคราะห์ชุมชนตอนขึ้นรูปโครงการ ปี 54 พบว่ามีปัญหาเรื่องน้ำอุปโภคบริโภคไม่เพียงพอ พี่เลี้ยงแนะนำให้นำไปบรรจุไว้ในแผนของตำบล ทำให้ได้รับงบประมาณในปี 56 สร้างประปาหมู่บ้าน ทำให้มีน้ำในการอุปโภคบริโภคเพียงพอตลอดปี

2.เรื่องสารเคมีเช่นเดียวกันมีต้นแบบในการใช้สารชีวภาพแล้วเห็นผล ทำให้มีการขยายผลออกไปหลายครัวเรือน(เป็นส่วนใหญ่ของชุมชนที่ใช้สารอินทรีย์)

สนับสนุนให้ทำเป็นประปาสะอาดดื่มได้และผลิตน้ำดื่มสะอาดไว้บริโภคในชุมชนเหลือขายมีรายได้เข้าชุมชน

1.เรื่องอบายมุข แหลมยางนามินิมาร์ท เป็นมินิมาร์ทติดแอร์ที่มีของขายคล้ายร้านเซเว่นเพียงแต่ไม่ขาย 24 ชั่วโมง เป็นร้านปลอดบุหรี่/สุราและยาเสพติด ปลอดปุ๋ยเคมีและยาฆ่าแมลง
2.เรื่องครอบครัวอบอุ่น มีครอบครัวที่มีความอบอุ่นขึ้นเมื่อได้เปิดใจร่วมกัน 20 ครอบครัว

1.เรื่องอบายมุข นายโกศล ณ พัทลุง เป็นเจ้าของร้านมินิมาร์ทติดแอร์ โกศล เล่าให้ฟังว่า ว่าเดิมเป็นร้านขายของชำธรรมดาที่ขายทุกอย่าง ของใช้อุปโภคบริโภค ปุ๋ยเคมี ยาฆ่าแมลง ฯลฯ และตั้งแต่มีโครงการสสส.เข้ามาเมื่อปี 54 ตนได้รับรู้เรื่องราวด้านสุขภาพ ทำให้กลับมาดูสินค้าในร้าน และพบว่ามีสินค้าหลายอย่างที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพคนในชุมชน ทำให้ตน เริ่มลดสินค้าเสี่ยงที่สำคัญๆ เช่น บุหรี่และสุรา โดยเฉพาะสุราเมื่อคนซื้อไปดื่มที่ไร ไม่เกิดอุบัติเหตุก็เกิดความรุนแรงในครอบครัว และอีกประเภทที่เปลี่ยนแปลงคือ ปุ๋ยเคมี เปลี่ยนมาขายปุ๋ยอินทรีย์และเป็นต้นแบบใช้เองด้วย มีโกดังเก็บปุ๋ยแยกจากมินิมาร์ท เขามองว่าเป็นเพราะเขาขายสินค้าเหล่านั้นให้ จึงเกิดเหตุต่างๆ เขาได้รับบาป จึงเลิกขายใหม่ๆภรรยาไม่เข้าใจทะเลาะกันบ้างเพราะความไม่เข้าใจ สิ่งที่เลิกขายมันคือกำไร ปัจจุบันเข้าใจและให้กำลังใจ
2.เรื่องครอบครัวอบอุ่น ป้าหีต หรือนางอารีย์ พัฒนาขา เล่าให้ฟังว่าตั้งแต่ป้าและครอบครัวกลับจากการเข้าค่าย ป้ามีความสุขมาก จากที่เคยอยู่คนเดียว ปัจจุบันลูกชาย/ลูกสะใภ้และหลานจะเข้ามาที่บ้านป้าทุกวัน มาทำอาหารรับประทานกัน และจะมานอนเป็นเพื่อนเสาร์/อาทิตย์ หลานๆ ก่อนไปโรงเรียนจะมาไหว้ทุกวัน ป้ามีความสุขมาก ป้าบอกว่าไม่เหงา ป้าบอกว่าอยากให้มีกิจกรรมดีๆแบบนี้อีก อยากให้ทุกครอบครัวรักกันมากๆครอบครัวจะได้อบอุ่น คนแก่จะได้ไม่เหงา

สนับสนุนให้เป็นฐานเรียนรู้ของชุมชนทั้งในและนอกพื้นที่

ลดและปลดหนี้ได้ 80 % มีการสนับสนุนการสร้างงานสร้างอาชีพให้สมาชิกอย่างต่อเนื่อง

สมาชิกในชุมชนบ้านแหลมยางนา

มีกติกาชุมชนด้านการใช้สารเคมีและการปฏิญญาเยาวชนในการปฏิบัติตนในชุมชน

ภาพถ่าย/ป้ายประชาสัมพันธ์

ส่งมอบให้ท้องถิ่นนำเข้าสู่ข้อบัญญัติท้องถิ่นที่สามารถนำไปใช้ได้ทุกหมู่บ้าน

จากการออมวันละบาทในปี 54 ปัจจุบันยังมีการดำเนินการอย่างต่อเนื่องเกือบครอบคลุมสมาชิกทั้งหมดรวมทั้งการทำบัญชีครัวเรือน

สมาชิกทุกครัวเรือนมีการออมและยังคงทำบัญชีครัวเรือนอย่างต่อเนื่อง

1.ผู้ใหญ่มล หรือผู้ใหญ่วิมล  เจริญสุข รู้สึกภาคภูมิใจที่ได้นำงบประมาณจากโครงการ สสส.มาพัฒนาชุมชนจนคนในชุมชนที่เคยเป็นหนี้ ร้อยละ 80 สามารถลดและปลดหนี้ได้ถึงร้อยละ 80 คนที่เคยมองว่าโครงการนี้คณะทำงานเอาเงินมาแบ่งกันและจะไม่เข้าร่วมกิจกรรม กลับเป็นคนต้นแบบที่สามารถเลิกเหล้า ลดบุหรี่ได้ และปลดหนี้สำเร็จ ชุมชนสังคมดีขึ้น มีน้ำใช้เพียงพอ ถือว่าผู้นำได้ปฏิบัติหน้าที่ช่วยเหลือชุมชนได้ตามสติกำลัง
2.น้องนา หรือนางวรรณา รวดเร็ว สมาชิกอบต./อสม. มีความภูมิใจที่ทำให้สมาชิกหมดหนี้ มีระเบียบการใช้จ่ายเงิน รู้จักการทำบัญชีครัวเรือนที่แหล่งที่มาของการลดและปลดหนี้ได้ สมาชิกมีความสามัคคีกันมากขึ้น คนที่ดื้อและต่อต้านยอมเข้าร่วมและสามารถเป็นต้นแบบที่ดีของชุมชน
3.น้องหมายหรือนางธิดารัตน์ สังข์ช่วย อสม.ดีเด่นระดับอำเภอ ที่ภูมิใจที่ตนเองได้เป็นคนหนึ่งที่มีโอกาสใช้ความรู้ความสามารถของตนมาช่วยเหลือชุมชนอย่างเต็มที่ คนในชุมชนหันกลับมาใช้สมุนไพรในการดูแลสุขภาพมากขึ้น การทำการเกษตรจากการใช้สารเคมีกลับมาใช้แบบโบราณคือสารอินทรีย์มากขึ้น

หมู่บ้านแหลมยางนาพึ่งพาตนเอง

ในฐานะที่เป็นผู้นำสิ่งที่อยากทำต่อในขณะนี้คือการทำให้บ้านแหลมยางนาปลอดสิ่งเสพติดและอบายมุข เป็นชุมชนที่เป็นสุข

ชุมชนบ้านแหลมยางนาประชาชนในชุมชนส่วนใหญ่มีการใช้ชีวิตเรียบง่ายมีความเป็นอยู่อย่างพอเพียง เช่น มีการปลูกผักปลอดสาร เลี้ยงปลา ไว้รับประทานเหลือจำหน่ายให้สมาชิกในชุมชน

สมาชิกชุมชนตั้งแต่ผู้ใหญ่บ้าน นายวิมล เจริญสุขและสมาชิก เกือบ ร้อยเปอร์เซ็นต์

รางวัลหมู่บ้านเศรษฐกิจพอเพียงของมหาดไทย 2 ปี

สมาชิกในชุมชนจะมีความเอื้ออาทรต่อกัน ใครมีปัญหาหรือประสบเหตุุคนที่อยู่ใกล้จะเข้าช่วยเหลือก่อน สมาชิกคนที่อยู่ไกลออกไป มีทุกร์ร่วมแก้ มีสุขร่วมรับรู้

สมาชิกในชุมชน

ถ่ายทอดให้ชุมชนอื่นๆและสามชิกชุมชนที่เป็นคนรุ่นหลังๆ